ReSimLi ŞiiR ArŞiv

Her zamankinden daha çok ihtiyacım vardı sana bu gece!
“Anlamadın”

Öyle acınası bir haldeydim ki hiç bu kadar kimsesiz hissetmemiştim kendimi
Yalnızlığımı bir zırh misali geçirdim sırtıma, çaresizliğimle de bir siper misali etrafımı çevreledim
Dokun(a)ma diye bana, daha fazla acıt(a)ma diye beni
Ağlamamak üzere söz verdiğim gururumu da çiğnedim attım yine
Gariptir ki; kendime bile söz geçiremez oldum artık
Kendi hayatıma bile yön veremez oldum
Kendini sahnemden, başrolünü oynadığım bu filmden çekildiğimi hissediyorum

Yoruldum !




Her zamankinden daha çok bekledim dönmeni bu gece!
“dönmedin…”


Gözüm,kulağım kapıdaydı hep
En ufacık bir kıpırtıda,kalktım yerimden,etrafıma bakındım
Gölgen bile adım adım kaçıyordu sanki benden
Oysa ki,hiçbir şey olmamışçasına giriverecektin kapıdan
kulağıma fısıldayacaktın,
“Ben geldim” diyecektin usulca,çoktan daldığım uykudan uyandırmak istemezcesine
Ve ben karşımda seni görüverince önce gerçek mi rüya mı ayırt edemeyecekyine de bu karmaşayla boynuna atılıverecektim
”Sevgilim” diyecektim sana “sevdiğim hoş geldin!”
O an dünyanın en mutlu insanı ben olacaktım
Olmadı
Ama her yeni doğan güneşe inat,gelmeyişlerine inatsana inat bekledim ben her gece seni
Bilmesen de bilmek istemesen de öyle deli sevdim ki seni!

Çok sevdim!